14 sep 2010 (3)

• 

Xining - Golmud -> Xining - Het laatste stukje woestijn moet nog gedaan worden. We zijn ervaren omdertussen. Weten hoe we de goden om wind mee moeten verzoeken en weten ook hoe je meer dan 13 liter water op je fiets kan meetorsen.

Het zijn wel de laatste dagen. De lucht is frisser en de bergen aan de rechterkant laten  soms een witte top zien. We maken onze meters weer. Als er niet veel te zien valt dan stop je ook niet om even rond te kijken. Met de wind mee hebben we veel geluk. We hebben wel weer een nieuwe woestijnervaring. Als we onze tenten opzetten op een kale vlakte met welgeteld 1 struik worden we aangevallen door hordes muggen. We pakken ons helemaal in. Mijn zwakke plek zijn mijn enkels. De sokken zijn te dun en hoewel ik letterlijk tientallen muggen een drastische wending in hun leven geef, word ik daar lek geprikt. We eten ieder in onze eigen tent. De pompoensoep is ter compensatie heerlijk.

Midden op een stuk niets van 80 km komen we Tibetaanse pelgrims tegen. Ze laten zich elke vijf meter voorover vallen, staan op en gaan weer verder. Ze gaan naar Lhasa. Ongeveer 2000 km verderop. Onder de indruk fietsen we verder. Wat een harde tocht maken de pelgrims!

De volgende dag komen we vermoeid in een plaatsje aan. We hebben 90 km op de teller en zijn het eigenlijk zat om maar door te blijven fietsen. Al die dagen van Kaskhar tot hier beginnen te tellen. We eten een goede maaltijd. Het is wel wat veel. Bij het bestellen gebruikten we nu de truuk om te wijzen naar een andere tafel en te vragen om hetzelfde. We kregen inderdaad exact hetzelfde. Op de betreffende tafel stonden drie kommen met noodlesoep dus wij krijgen met ons tweeen ook drie kommen.

Buiten het plaatsje, meer een truckstop, liggen we een tijdje in de zon. Als we weer verder gaan blijkt de weg opeens de bergen in te gaan. De weg slingert door begen, kleine passen en groen dalen. We raken weer gemotiveerd en genieten van de bedrijvigheid op het land. We dalen af in een breed dal en zien op de toppen van de heuvels de Tibetaanse piramides van vlaggen in felle kleuren. Een touristisch bord geeft aan dat er een klooster op 1 km ligt. We gaan er heen en lopen door de gallery met gebedsmolens en zien schilders aan het werk. We zijn echt uit de woestijn, uit de dorheid. Dit is weer fietsen op zijn best! We blijven een tijdje in het klooster en drinken wat bij het winkeltje tegenover de poort. We zijn erg tevreden. We laten ons door twee jongens escorteren naar een hotel. Even afdingen en lekker op een bed zakken (niet vallen dat is gevaarlijk voor je botten).

De volgende twee dagen is het klimmen over wat hogere passen door groene bergen. Het verkeer wordt steeds drukker. Dat is wel wennen. We zien veel uitingen van de tibetaanse cultuur. monniken op straat in hun rood/oranje/goudkleurige gewaden, gebedsvlaggen en Stoepa`s. We slapen op een pas van meer dan 3800 meter met uitzicht op het Qinghai meer. Een meer van 90 km lang en 40 km breed. We fietsen langs de 90 km lange zuidoever en stoppen af en toe om een mooie Stoepa te bezoeken. Helemaal aan het einde fietsen we omhoog naar een klooster met een immense Budha. Het klooster wordt uitgebreid omdat het een pelgrimsoord is geworden. Vorige jaar is hier een vrouwelijke lama naar Nirvana gegaan.

Als we weer naar de weg fietsen worden we door een oudere man gevraagd om even bij hem te komen zitten. We hebben een klein maar erg leuk gesprek met handen en voeten. Het voelt heel speciaal. In een winkeltje iets verderop spreekt de eigenaar goed Engels. Als hij vraagt waarom we niet naar Lhasa gaan en hem uitleggen waarom, houdt hij zich merkbaar op de vlakte. Dit zijn de momenten dat China weer die voelbare dictatuur is.

We hadden gepland om veertig kilometer voor Xining een slaapplek te zoeken. Het gaat echter zo lekker dat we doorfietsen. Het is gek. We fietsen helemaal op ons gemak, drinken zelfs een biertje op een terras en bezoeken ook nog een ander klooster en toch doen we vandaag 150 km. Het helpt wel dat we ook in totaal meer dan 1000 meter dalen. Twintig kilometer voor Xining komen we een racefietser tegen. Deze geeft ons te eten en brengt ons naar de hostel. Hij hield er wel van om hard te fietsen. We moesten met onze volle magen flink aanpoten om bij te blijven.

Nu ben ik dus in Xining. Hier wacht ik op een pakketje met fietsonderdelen. Ik hoop dat deze snel komt want ik wil graag verder Tibet verkennen. Even voor de duidelijkheid. Tibet bestaat eigenlijk uit drie / vier provincies: Sishuan, Qinghai, een deel van Yunnan en de autonome regio Tibet. Alleen in de laatste mogen individuele reizigers niet komen. Je kunt alleen met een groepspermit binnengeraken en deze is extreem duur. Je sponsort daarmee ook nog het oppressieve bewind in Tibet. De huidige Dalai Lama is geboren en onderwezen in Qinghai om een voorbeeld te geven dat je niet naar Lhasa hoeft. Natuurlijk mis je wel de 8000'ers.